Ιστορίες Πόλης

Ιδού λοιπόν τα πειστήρια: Καλώντας στην γνωστή υπηρεσία του ΙΚΑ που ακούει στο όνομα "κατ'οίκον Ιατρός", που ουκ ολίγες φορές όλοι μας την έχουμε χρειαστεί για να λάβουμε το πολυπόθητο ροζ-μπλε χαρτάκι, που είναι ικανό να δικαιολογήσει απουσία από τη δουλεία μας, εξελίχθηκαν τα εξής υπερσύγχρονα:

Σκηνή Πρώτη: (Τηλεφωνική Συνομιλία) -Καλημέρα σας, θα μπορούσε να έρθει ένας γιατρός στο σπίτι μου να με εξετάσει; είμαι ασθενής... -(High Level Trained Υπάλληλος ΙΚΑ) Χωρίς καλημέρα,.. Όνομα.. Οδός... Τηλέφωνο... (μασώντας τσίχλα)... - Περίπου τι ώρα θα έρθει, γνωρίζετε;; -...Θα ρθει κύριε, περιμένετε (φανερά εκνευρισμένη, προφανώς τη διέκοψα τη στιγμή της φούσκας) - Καλώς, θα περιμένω, ευχαριστώ! - ....τουτ, τουτ, τουτ, τουτ.... (ένας νέος τρόπος να πεις "παρακαλώ, γεια σας") ...

Σκηνή Δεύτερη: Μετά από 3,5 ώρες και ενώ η κατάσταση του υποφαινόμενου ασθενούς επιδεινώνεται, ΤΟΛΜΩ να καλέσω να δω αν "καταχωρήθηκε το αίτημα μου" - Καλησπέρα, είχα καλέσει το πρωί για να έρθει ένας γιατρ..... - Θα ρθει κύριε τι θέλετε, στο δρόμο είναι οι γιατροί.... (....τουτ, τουτ, τουτ, τουτ, τουτ... το γνωστό αντίο της γλυκιάς υπαλλήλου).

Σκηνή Τρίτη: Μετά από 2 ώρες ακριβώς δέχομαι κλήση από το ίδιο νούμερο (μεγάλη η συγκίνηση & η τιμή που ένιωσα)..... - Παρακαλώ... - Ναι ΓΕΙΑ ΣΟΥ (γιατί κάναμε και μαζί το αγροτικό μας με τον γιατρό), ο γιατρός είμαι, τι έχεις;;; - Αρχίζω να περιγράφω τι αισθάνομαι... -Ωραία, πήρες κάποιο φάρμακο;; Να πάρεις αυτό.... Η δοσολογία είναι αυτή... Αυτό που έχεις είναι αυτό... κ.ο.κ. ...Έχω μείνει speechless! Εξέταση, διάγνωση και αγωγή μαζί, όλα δια τηλεφώνου (Λέω δεν μπορεί, θα εμπιστευτώ αυτή την μπάσα ήρεμη έως κοιμισμένη φωνή, γιατρός είναι κάτι θα ξέρει) Παρ'όλα αυτά επειδή θυμόμουν πως λέγεται η υπηρεσία, όπως προανέφερα, ΤΟΛΜΩ πάλι και ρωτώ: -Γιατρέ, δεν θα έρθετε από δω; -Δεν υπάρχουν γιατροί τώρα εδώ λέει (προς στιγμήν άλλαξε επάγγελμα, ο ΙΚΑ representative), ωστόσο όμως δε χρειάζεται, όλη η περιοχή έχει αυτήν την ίωση αυτές τις μέρες δεν είναι κάτι ιδιαίτερο... και επιμένω... -Ξέρετε χρειάζομαι χαρτί από το ΙΚΑ για τη δουλειά μου... -Σαστίζει, πανικοβάλλεται, αλλάζει τόνο φωνής και λέει...Αααα ναι εργάζεσαι ε;;;; Πω πω ρε παιδί μου κι εγώ τώρα έχω μπλέξει εδώ με το ΙΚΑ και δεν μπορώ. Η διεύθυνση σου ποια είναι είπαμε... -(..... ..) -Που είναι αυτό;; (του εξηγώ και συμπεραίνουμε κι οι 2 ότι είμαστε 2 τετράγωνα απόσταση 2 λεπτά με το αυτοκίνητο, 2 τσιγάρα δρόμος με τα πόδια). Ξαναπροβληματίζεται όμως με τόσα δυάρια και αντιπροτείνει: - Δεν μπορεί να πεταχτεί κάποιος εδώ να πάρει το χαρτί; - Όχι, μένω μόνος ... Έντρομος ο επιστήμων απαντά: -Μένεις ΜΟΝΟΣ;;;; (σα να μου λεγε πως τολμάς!) ..Τελειώνει το μαρτύριο μου και σας... και λέει: -Ωραία εγώ θα στο ετοιμάσω το χαρτί και αν δεν μπορέσω να στο φέρω αύριο, βρισκόμαστε κάπου έξω το Σάββατο να στο δώσω! (και χρέη delivery o επιστήμων-representative σκέφτομαι) Καταλήγουμε μετά από πολλές εναλλακτικές αντιπροτάσεις, που θα έκαναν εύκολη τη ζωή του γιατρού και δύσκολη τη δική μου, να πάω εγώ να το πάρω το απόγευμα από το προσωπικό του ιατρείο (και selfservice το ΙΚΑ, μεγάλη πρόοδος)!

Αυλαία: Μετά από αυτό το φαντασμαγορικό μιούζικαλ αναρωτιέμαι... αυτές οι κρατήσεις στα μισθά μας, για το ΙΚΑ, τι ακριβώς εξυπηρετούν;; Τόση οργάνωση μπορεί να επιτύχει άλλη χώρα;; Αν είχα κάτι σοβαρό τι θα γινόταν;;; ...και πολλά άλλα τέτοια ταπεινά και βαθυστόχαστα...Κατέληξα όμως στο ότι είμαι υπερβολικός και προκατειλημμένος και ότι έπρεπε να εκτιμήσω ότι το ΙΚΑ έχει κάνει βήματα μπροστά, στην τηλεδιάγνωση και ίσως κάποτε να εφαρμόσει και μέσω skype ή και facebook chat! Όσο για την σκληρή εκπαίδευση που δέχεται το υπαλληλικό και ιατρικό-επιστημονικό προσωπικό... τα ρέστα μου!

Για το Ιστορίες Πόλης,

από την Αθήνα (την πόλη του "Δε μπορεί"),