Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Όσο έχω φωνή (Θά σας βασανίζω μέχρι τελική πτώσεως)!

Δεν έφτασε καλά καλά το φθινόπωρο και άρχισαν δειλά-δειλά τα οπιούχα προγράμματα στη μικρή οθόνη. Το έχουμε πάρει χαμπάρι πλέον πως με την κατάσταση στην Ελλάδα, οποιαδήποτε απόπειρα δημιουργικής και πρωτότυπης τηλεόρασης πάει στον βρόντο. Επομένως, συνεχίζουμε την κλασική συνταγή που μαγειρεύουμε εδώ και χρόνια: Ψιλο-reality, ψιλό-ξεκατινιάσματα, ψιλο-trash.

Πρώτο και καλύτερο το πολυαναμενόμενο "Όσο έχω φωνή", το reality της Άννας Βίσση.
Flash back, συγκινήσεις, οικογενειακά θέματα που πονάνε (όπως για παράδειγμα η μοναξιά της κόρης στη Νέα Υόρκη και η θανάσιμη τρύπα στην τσάντα Louis Vuitton), οι σχέσεις με τον Καρβέλα, τον Φραγκολιά, τον Λιβιεράτο και χιλιάδες άλλους, ο δύσκολος δρόμος προς την κορυφή...

Το αποκαλούμενο rockumentary, όπως μας το σέρβιραν οι τηλε-κριτικές, θα το κάνει το θαύμα του φέτος. Θα αποβλακώσει τους απανταχού τηλεορασάκιδες (δεν βγάζω την ουρά μου απέξω) και όχι μόνο.
Οι αντίζηλες της Βίσση, αλλά και οι συνομήλικες που δεν μπορούν να χωνέψουν ότι αυτή δείχνει τόσο νέα και αυτές σαν την φούστα-πλισέ που φοράγαμε στην παρέλαση, ήδη ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Σαν να τις βλέπω για καφέ την επόμενη, αναλύοντας επί ώρες "Πόσο αδύνατη είναι ρε παιδί μου, μάλλον έχει ανορεξία", "Όσες πλαστικές και να κάνει ο λαιμός της φανερώνει την ηλικία" "Πώπω αυτό το μαλλί το ξανθό τι το θέλει τρομάρα της;" "Μα καλά η Βίσση πόσο είναι;"

. Οι υπόλοιπες απλά θα αποκτήσουν νέα κίνητρα, θα ανανεώσουν τη συνδρομή στο γυμναστήριο και θα κλείσουν ραντεβού για botox.

Η Βίσση θέλει απλά να "τσαλακώσει" το προφίλ της. Εμείς οι υπόλοιποι θα κολλήσουμε εκεί την τηλεόραση για 45 λεπτά και μετά θα προσπαθούμε και πάλι να "ισιώσουμε" τη δική μας ζωή.

Εκείνη, όσο έχει φωνή ας το τραγουδάει. Εγώ, όσο έχω το mute και το τηλεκοντρόλ δεν φοβάμαι τίποτα...

2 σχόλια:

Teo είπε...

Απο τη μια οι μεγαλες παραγωγές έχουν κοπεί για αποφυγή εξόδων και απο την άλλη η Αννουλα ψαχνει τροπο να βγει απο την κατάψυξη που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια οπότε εύκολο deal.

Δυστυχώς πλέον η τηλεόραση δεν ξέρω αν έχει οτιδήποτε που να αξίζει να βλεπουμε ακομη και στο mute. Καλύτερα ας το καταχωνιασουμε το τηλεκοντρολ μπάς και μας μείνει εγκεφαλικό κύτταρο.

parso είπε...

Δυστυχώς στην Ελλάδα το μικρόβιο της διασημότητας καλλιεργείται από την παιδική μας ηλικία .Πολλοί καλλιτέχνες στον φόβο της αφάνειας,αναγκαστικής κατά την γνώμη μου λόγω του ότι η φωνή,η εμφάνιση & η επιτυχία τους εγκαταλείπουν στο πέρασμα των χρόνων(εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων)καταφεύγουν σε λύσεις έκτακτης ανάγκης...Εννοείται πως τα μμε μας τα παρουσιάζουν όλα αυτά σαν πρωτοποριακά-αυθεντικά κτλπ!Ο κόσμος κουράστηκε με όλα τα ξενόφερτα προγράμματα και έχει ήδη ξεκινήσει να διαγράφει αυτούς που πρέπει να διαγραφούν...

About "Ιστορίες Πόλης"

Μια Παρέα αρθρογραφεί ερασιτεχνικά παρουσιάζοντας την Ελλάδα του 2011 μέσα από τα μάτια των μελών της.

Share this Blog

Blog Archive