Αν δεν γκρεμίσουμε, δεν θα έρθει η αλλαγή

Πιστοί στο ρητό "η ικανότητα καταγραφής του χρόνου είναι αυτή που μεταφέρει τις μνήμες από γενιά σε γενιά", 14 φωτορεπόρτερ συναντήθηκαν στην Ελλάδα που χτυπήθηκε από την πρωτοφανή κρίση του Ιανουαρίου του 2010

Και από εκεί γεννήθηκε το The Prism 2011. Mία συλλογική καταγραφή της Ελλάδας του χειμώνα 2010-2011, μέσα από το φακό της ομάδας των "14" που έγιναν, για πρώτη φορά, multimedia αφηγητές, με την υποστήριξη των δημιουργών.

Κι ύστερα κι ύστερα...έλεγε κάποτε φωνάζοντας η γνωστή σε όλους Μαρινέλλα... Όμως τελικά υπάρχει ύστερα; Υπάρχει συνέχεια σε ότι κάνουμε; Μήπως όλα τελικά είναι παροδικά, προσωρινά και αναλώσιμα; Μήπως πασχίζουμε γι' αυτό το ύστερα χωρίς να βλέπουμε το τώρα; Κι αν δεν υπάρχει ύστερα στη δουλειά σου τι έγινε; Σάμπως δε θα βρεις άλλη; Θα βρεις... Με κάτι καλύτερο και κάτι χειρότερο αλλά θα βρεις...! Αν δεν υπάρξει ύστερα στη σχέση σου; Πανικός, καταστροφή, χαλασμός! Γιατί; Και πάλι θα βρεις και μετά όλα τα ξεχνάς και πάλι ζεις το όνειρο και πάλι θα σου φαίνεται "η καλύτερη σου σχέση μέχρι τώρα"...! Γιατί έχουμε πέσει όλοι στην παγίδα του ύστερα και πρώτος απ' όλους εγώ, ζώντας με το καρκίνωμα του άγχους για όλα.. Για να διατηρήσουμε τι;;; Την ψευδαίσθησή μας μήπως; Ότι τα χουμε φτιάξει όλα τόσο τέλεια; Τόσο ιδανικά; Και τώρα; Τώρα που μιλάμε εδώ; Τώρα που σκέφτεσαι τι θα γίνει αύριο στο γραφείο, που σκέφτεσαι πως θα πληρώσεις τον λογαριασμό στις 20 του μήνα, ενώ πάλι θα καταφέρεις με κάθε τρόπο να τον πληρώσεις..γιατί έτσι έχεις μάθει... Τώρα γιατί χάνεις το τώρα; Γιατί σε χάνεις; Γιατί έχεις εξασφαλίσει τη βάση για όλα αυτά, έχεις καπαρώσει την πρώτη ύλη για όλα αυτά, για να μπορείς να αγχώνεσαι ελεύθερα, με όλη σου τη μανία!... Την "ΥΓΕΙΑ" σου. Δεν προαγοράζεται όμως φιλαράκο η υγεία ούτε της κάνεις booking, δε σε ρωτάει αν θέλει να φύγει από πάνω σου, απλά αποχωρεί.. Και τότε υπάρχει ύστερα; Τότε υπάρχει το αληθινό ύστερα που αξίζει να αγχωθείς για πάρτη του... Ο ανάπηρος στο δρόμο που ζητιανεύει αυτό το ύστερα έχει μόνο, ο καρκινοπαθής που μετράει μήνες το ίδιο, το βρέφος που γεννήθηκε με πρόβλημα και μετράει μέρες αυτό το ύστερα έχει... Το "ύστερα" του τώρα εχουν όλοι αυτοί! Το τι θα κάνουν τώρα, πως θα ζήσουν τώρα. Αυτό που εσύ κι εγώ και όλοι μας αγνοούμε επιδεικτικά... Ας το ψάξουμε λοιπόν το τώρα λιγάκι, τώρα πριν να είναι αργά για τον καθένα μας... Και το ύστερα;;; ...Μα δεν υπάρχει ύστερα!

Για το Ιστορίες Πόλης,
από την Πόλη του "δε μπορεί",
Tziko!

Η όλη κατάσταση της τοποθέτησης διακοσμητικού πρωθυπουργού, μου θυμίζει τις παλιές ελληνικές ταινίες που πάντα ένας κομπάρσος, πρίν πέσουν οι τίτλοι τέλους, γινόταν ο πρωταγωνιστής. Κάπως έτσι λοιπόν και «εμείς» ψάχνουμε το νέο πρόσωπο, για τον δικό μας θίασο… το θέμα είναι όμως, πώς τον ψάχνουμε….

Μου φέρνει όλη αυτή η διαδικασία στο μυαλό, τα μαθητικά μου χρόνια…. Αν και έχει περάσει περίπου μια δεκαετία από τότε, θυμάμαι τις κινήσεις πανικού που κάναμε για να βρούμε μια συνοδό εν όψει κάποιου πάρτυ ή σχολικής εκδήλωσης.

Οι αντζέντες άνοιγαν και τα τηλέφωνα έπαιρναν φωτιά…. Η Μαρία καλή είναι αλλά μιλάει πολύ-έξω από την λίστα, Η Βάσω έχει ωραία οπίσθια αλλά κάθεται πάντα μέχρι τα μεσάνυχτα, έξω από την λίστα…. Κάπως έτσι ξεδιαλέγαμε και τις υποψήφιες παρτενέρ μας….

Στην δική μας, πολιτική παράσταση, ποιά ακριβώς είναι τα κριτήρια αναζήτησης; Γιατί σίγουρα στου Μαξίμου τώρα θα έχουν «ξεθαφτεί» πολλά προτεινόμενα πρόσωπα για τον πρωταγωνιστικό ρόλο…. Και επιτέλους τόσοι «ατάλαντοι»μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια… τώρα θέλετε να βρείτε «Το Πιο Λαμπρό Αστέρι»…

Θυμάστε αγαπητοί φίλοι τους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου? Αν ναι τότε θα θυμάστε και τον φόβο που είχαν οι διοργανωτές μην τυχών βρέξει κατά την έναρξη και τους χαλάσει ότι είχαν ετοιμάσει. Είχε διαρρεύσει ότι προκειμένου να αποφύγουν μια ανεπιθύμητη μπόρα θα βομβάρδιζαν τα σύννεφα με κάποια μέσα...Επέμβαση του ανθρώπου στο 100% στα φυσικά φαινόμενα.