Ιστορίες Πόλης

Κι ύστερα κι ύστερα...έλεγε κάποτε φωνάζοντας η γνωστή σε όλους Μαρινέλλα... Όμως τελικά υπάρχει ύστερα; Υπάρχει συνέχεια σε ότι κάνουμε; Μήπως όλα τελικά είναι παροδικά, προσωρινά και αναλώσιμα; Μήπως πασχίζουμε γι' αυτό το ύστερα χωρίς να βλέπουμε το τώρα; Κι αν δεν υπάρχει ύστερα στη δουλειά σου τι έγινε; Σάμπως δε θα βρεις άλλη; Θα βρεις... Με κάτι καλύτερο και κάτι χειρότερο αλλά θα βρεις...! Αν δεν υπάρξει ύστερα στη σχέση σου; Πανικός, καταστροφή, χαλασμός! Γιατί; Και πάλι θα βρεις και μετά όλα τα ξεχνάς και πάλι ζεις το όνειρο και πάλι θα σου φαίνεται "η καλύτερη σου σχέση μέχρι τώρα"...! Γιατί έχουμε πέσει όλοι στην παγίδα του ύστερα και πρώτος απ' όλους εγώ, ζώντας με το καρκίνωμα του άγχους για όλα.. Για να διατηρήσουμε τι;;; Την ψευδαίσθησή μας μήπως; Ότι τα χουμε φτιάξει όλα τόσο τέλεια; Τόσο ιδανικά; Και τώρα; Τώρα που μιλάμε εδώ; Τώρα που σκέφτεσαι τι θα γίνει αύριο στο γραφείο, που σκέφτεσαι πως θα πληρώσεις τον λογαριασμό στις 20 του μήνα, ενώ πάλι θα καταφέρεις με κάθε τρόπο να τον πληρώσεις..γιατί έτσι έχεις μάθει... Τώρα γιατί χάνεις το τώρα; Γιατί σε χάνεις; Γιατί έχεις εξασφαλίσει τη βάση για όλα αυτά, έχεις καπαρώσει την πρώτη ύλη για όλα αυτά, για να μπορείς να αγχώνεσαι ελεύθερα, με όλη σου τη μανία!... Την "ΥΓΕΙΑ" σου. Δεν προαγοράζεται όμως φιλαράκο η υγεία ούτε της κάνεις booking, δε σε ρωτάει αν θέλει να φύγει από πάνω σου, απλά αποχωρεί.. Και τότε υπάρχει ύστερα; Τότε υπάρχει το αληθινό ύστερα που αξίζει να αγχωθείς για πάρτη του... Ο ανάπηρος στο δρόμο που ζητιανεύει αυτό το ύστερα έχει μόνο, ο καρκινοπαθής που μετράει μήνες το ίδιο, το βρέφος που γεννήθηκε με πρόβλημα και μετράει μέρες αυτό το ύστερα έχει... Το "ύστερα" του τώρα εχουν όλοι αυτοί! Το τι θα κάνουν τώρα, πως θα ζήσουν τώρα. Αυτό που εσύ κι εγώ και όλοι μας αγνοούμε επιδεικτικά... Ας το ψάξουμε λοιπόν το τώρα λιγάκι, τώρα πριν να είναι αργά για τον καθένα μας... Και το ύστερα;;; ...Μα δεν υπάρχει ύστερα!

Για το Ιστορίες Πόλης,
από την Πόλη του "δε μπορεί",
Tziko!