Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΜΙΣΩ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΑΓΑΠΑΩ ΝΑ ΜΙΣΩ...
Τρείς ολόκληρες δεκαετίες και πόσες ακόμα πιο πίσω, η ίδια
ιστορία. Τη μία φταίει το Π.Α.Σ.Ο.Κ την άλλη η Νέα Δημοκρατία και τώρα φταίνε
όλοι μαζί (τα κόμματα της αριστεράς, ακόμα πιο πικραμένη ιστορία που εύχομαι
απλά μην τύχει και πέσουμε στα χέρια τους και μας αποτελειώσουν σαν έθνος).
Τόσα χρόνια άθλιας διακυβέρνησης, διαπλοκής, παραδικαστικών κυκλωμάτων,
οικονομικών σκανδάλων και αναξιοκρατίας για να αφυπνιστούμε από το λάθος πλευρό
για ακόμα μια φορά. Ποιος φταίει τελικά;
Γιατί φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο εξευτελισμού και συνεχίζουμε να βουλιάζουμε σ’
αυτόν τον βούρκο;
Ο Έλληνας, ο περήφανος για τις ρίζες του, για το ένδοξο
παρελθόν του που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού, των γραμμάτων, των επιστημών και
έγινε η αρχή του δυτικού πολιτισμού. Η αρχαία Ελλάδα που κανείς δεν μπόρεσε να
ξεπεράσει, που πολλοί την ζήλεψαν κι άλλοι τόσοι τη δόξασαν. Ένα παρελθόν που
ντρέπεται για το παρόν και θρηνεί για το μέλλον. Όλα αυτά με κάνουν να σκέφτομαι
με το φτωχό μου μυαλό, πόσο αξιολύπητο είναι να είσαι περήφανος για ένα
παρελθόν που δεν σου ανήκει, απλά και μόνο επειδή στο παρόν σου δεν υπάρχει
καμία φωτεινή στιγμή για να θυμάσαι.
Συνεχίζοντας λοιπόν να βομβαρδίζομαι από σκέψεις και
κοιτώντας τα πράγματα ως απλός θεατής, (ως ένας άνθρωπος που αποστασιοποιήθηκε
και βλέπει τα πράγματα έξω απ’ το χορό), το μόνο που βλέπω είναι μια χώρα σε
αποσύνθεση και ένα έθνος σε προχωρημένη σήψη. Λένε ότι το ψάρι βρωμάει απ’ το
κεφάλι (στην προκειμένη περίπτωση το κεφάλι είναι η πολιτική ηγεσία αυτού του
τόπου), εγώ όμως θα προσθέσω ότι αν βρωμίσει το κεφάλι θα βρωμίσει ολόκληρο το
ψάρι. Όλα αυτά τα χρόνια χτίζαμε μια κοινωνία βουτηγμένη στο ψέμα, έρμαιο του
φαίνεσθαι και της υποκρισίας. Μια κοινωνία άκρως ατομικιστική, που κάθε ένας
κοιτάει μόνο τον εαυτό του και τον στενό οικογενειακό του κύκλο. Μια κοινωνία
άκρως συντηρητική, κρυμμένη καλά κάτω απ’ το πέπλο μιας ψευτοπροοδευτικής ιδεολογίας. Ένα έθνος
που έχει μάθει πώς να επιρρίπτει ευθύνες στους άλλους και ποτέ να μην αναλαμβάνει
το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου. Για όλα
λοιπόν φταίει η πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου και τα ξένα συμφέροντα, όπως ¨σοφά¨
αποφάνθηκε ο λαός για την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια. Κι εδώ
έρχεται να προστεθεί η γνωστή ερώτηση: Ποιός τους ψήφισε; (δε νομίζω να χρειάζεται να δώσω και την
απάντηση). Να επισημάνω επίσης ότι η κάθε πολιτική ηγεσία και η εκάστοτε
κυβέρνηση είναι ο καθρέφτης του έθνους, ο μικρόκοσμος της κοινωνίας μας (;) Το
βρίσκω περιττό αλλά το έγραψα γι’ αυτούς που ξεχνούν και διαχωρίζουν τους πολιτικούς απ’
τον λαό. Σαφώς βέβαια οι πολιτικοί είναι που παίρνουν τις αποφάσεις για την
χώρα και τον λαό, σαφώς αυτοί που
πλήγονται άμεσα και επωμίζονται όλα τα δεινά
μιας χρεωκοπημένης χώρας είναι οι πολίτες, αλλά τι κάναμε όλα αυτά τα
χρόνια; Να σας πω εγώ τι κάναμε! Βουλιάζαμε
στην μικροαστική αντίληψη του δημοσιοϋπαλληλικού ονείρου. Κοιτούσαμε να
κρατάμε την κοιλιά μας γεμάτη και το σπίτι μας ζεστό χωρίς να βλέπουμε τι
γίνεται έξω απ’ τον μικρόκοσμο μας. Και
τώρα που όλα καταρρέουν και μας ξύπνησαν βίαια απ’ το γλυκό μας όνειρο, ΤΙ;
Τώρα τι; Μια χούφτα ανθρώπων να φωνάζουν και να χτυπιούνται, έξω απ’ τα ερείπια μιας ντροπιασμένης και
κατάπτυστης Βουλής, χωρίς κανείς να τους
ακούει… Διότι αυτή η χώρα ξέχασε να
ακούει, να βλέπει και να αισθάνεται. Διότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεχάσει να
προσφέρουν και άπλωναν το χέρι μόνο για να πάρουν. Και τώρα που τα χέρια
άδειασαν ας δούμε μήπως μπορέσουν να ενωθούν και πάλι σε μια αλυσίδα προσφοράς
και συμπαράστασης.
Κάπου εδώ θα κλείσω γιατί ούτε να το κουράζω άλλο θέλω, ούτε
να αναμασώ τα ίδια. Απλά ήθελα κι εγώ για μια φορά να καταθέσω την προσωπική
μου ματιά επί του θέματος. Τελειώνοντας, θα γράψω το τετριμμένο και
χιλιοειπωμένο «Αν θέλεις να αλλάξεις τον
κόσμο άλλαξε πρώτα τον εαυτό σου», μήπως καταφέρουμε επιτέλους και
καταλάβουμε την πραγματική σημασία αυτής της φράσης και αρχίσουμε να την
κάνουμε πράξη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Well said Jean. Θα συμφωνήσω με όσα λες και πολύ σύντομα θα δούμε άλλη μια φορά αν ο Έλληνας θα δοκιμάσει να σκεφτεί λίγο μόνος του ή αν θα ακολουθήσει την πεπατημένη. Οι επόμενες εκλογές νομίζω έρχονται. Ο ΓΑΠ έχει κάνει mission accomplished. Πάντως δε νομίζω ότι θα βγει κάτι της προκοπής. Ο τρόπος να βγει αυτή η χώρα από το τέλμα δεν υπάρχει σε ένα οικογενειακοκρατούμενο πολιτικό σύστημα.
We'll see.
συμφωνώ και επαυξάνω....ας γίνουμε επιτέλους η αλλαγή που θέλουμε να δούμε.....γιατί να υπάρχουν δυό τρία κόμματα και δυό οικογένειες που κυβερνάνε μια ζωή.....ας μπει καινούριο αίμα στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου με φρέσκιες ιδέες....πάντα μιλάμε για αλλαγές και πάντα στα ίδια γυρνάμε...
ta resta mou señor. upolklinomai.
Δημοσίευση σχολίου