Ιστορίες Πόλης

Δεν το είχα συνειδητοποιήσει παλαιότερα αλλά τώρα πια είναι ευδιάκριτο.

Κάθε μέρα όλοι μας, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, ξυπνάμε μέσα σε μια μηχανή.

Για να πάω στη δουλειά μου, για να πληρώσω τους λογαριασμούς, για να ψωνίσω (για σουπερ μαρκετ εννοείται, τα άλλα έχουν κοπεί απο καιρό), για να κάνω ότι δραστηριότητα μπορεί να με ενδιαφέρει και γενικώς για να ζήσω αυτή η μηχανή πρέπει να λειτουργεί.

Κάθε μέρα τα γρανάζια της μηχανής αυτής αποτελούν το μέσο που χρειάζομαι για να μπορώ να πραγματοποιήσω τα θέλω και τα πρέπει μου. Να ζήσω καλύτερα. Να αναπνέυσω.

Κάθε μέρα λοιπόν εδώ και καιρό νιώθω ότι η μηχανή μέσα στην οποία ξυπνάω είναι μια μηχανή στην οποία έχει ξεκινήσει κάποια διαδικασία επενεργοποίησης.

Τα γρανάζια γυρνάνε όλο πιο αργά και όταν το κάνουν γρυλίζουν με ουρλιαχτά. Άλλα πάλι γρανάζια βρίσκονται κολλημένα και δημιουργούν στάση εργασίας σε όλη τη διαδικασία που τα χρησιμοποιεί.

Κάθε μέρα καταλαβαίνω όλο και περισσότερο πόσο ρόλο παίζει αυτή η μηχανή γιατί κάθε μέρα βρίσκω πως και μια ακόμη λειτουργία της ανενεργή.

Ας πάρουμε για παράδειγμα μια ημέρα σαν όλες τις άλλες. Τη Δευτέρα που μας πέρασε.

Α. Απεργία των εργαζόμενων στα Ελληνικά Πετρέλαια.
Συνέπειες: Προκαλεί πανικό στους δρόμους, κυκλοφοριακό πρόβλημα, και ζωτικό πρόβλημα στις δουλειές των ανθρώπων που εξαρτώνται από το όχημα τους. Μια εργασία την οποία, όσοι έχουμε απομείνει να έχουμε ακόμη, προσπαθούμε να διατηρήσουμε με πολλές θυσίες.
Β. Κατάληψη σε διάφορα καταστήματα ΕΥΔΑΠ.
Συνέπειες: Οι εργαζόμενοι εκεί φυσικά και είναι υπό απόλυση. Οι καναλωτές δε μπορούν να πληρώσουν δημόσιες δαπάνες. Κάποιοι δρόμοι σίγουρα έχουν κλείσει για διαμαρτυρίες άρα μεγάλη ταλαιπωρία για όσους τους χρησιμοποιούν.
Γ. Κατάληψη σε Δημαρχεία τεσσάρων Δήμων.
Συνέπειες: Ίδια με τα παραπάνω (Μη λέμε τα ίδια και τα ίδια)
Δ. 24ωρη απεργία σωφρονιστικών υπαλλήλων.
Συνέπειες: Και άλλοι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους. Επίσης, ταλαιπωρία κοινού από καταλήψεις δημοσίων οδών. Αναρίθμητα ανθρώπινα δικαιώματα που θα καταπατήθηκαν σε αυτές τις φυλακές ελλείψει υπαλλήλων. Να μην αναφέρουμε και το θέμα ασφάλειας που δημιουργείται για όλη την κοινωνία σε φυλακές χωρίς υπαλλήλους στα πόστα τους.
Ε. 24ωρη στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Συνέπειες: Απίστευτη ταλαιπωρία. Σε ανθρώπους που δε διαθέτουν όχημα σαφώς και τους αρνούνται την ικανότητα να εκπληρώσουν τις ανάγκες τους. Κοινό με οχήματα? απλά τρομερή ταλαιπωρία. Αυξάνονται τα κόστη για οτιδήποτε χρειάζεται να κάνει κάποιος για να μετακίνηθει και ασφαλώς μην τολμήσει κανείς να έχει σοβαρό πρόβλημα και να χρειαστεί βοήθεια.
ΣΤ. Απεργία ΕΚΑΒ.
Συνέπειες: Όποιος αρρωστήσει ας πεθάνει στα γρήγορα γιατί αλλιώς θα βασανιστεί.

Ζ. Η. κτλ.  Κι άλλα κι άλλα.


Η ψυχολογική ταλαιπωρία του Έλληνα και δη του Αθηναίου σε συνδυασμό με τα τεράστια οικονομικά και βιωτικά προβλήματα που συνεχώς αυξάνονται δημιουργεί μια κατάσταση αποπνυκτική.

Και μιλάμε μόνο για τα γρανάζια της ΔΕΥΤΕΡΑΣ.
Φανταστείτε τώρα πως είναι να ζεις καθημερινά σε μια τέτοια μηχανή.

Τα γρανάζια της χώρας έχουν αφεθεί στη μοίρα των συντηρητών τους. Μα οι συντηρητές είναι άνεργοι...